EMB آگار مرک

محیط کشت EMB آگار

محیط کشت EMB آگار مرک با نام دیگر ائوزین متیلن بلو آگار یک محیط کشت انتخابی و افتراقی است. به طور انتخابی رشد باکتری‌های گرم منفی را تقویت کرده و باکتری‌های گرم مثبت را مهار می‌کند و به تمایز تخمیر کننده لاکتوز و کلنی‌های تخمیر کننده غیر لاکتوز کمک می‌نماید. این محیط کشت که برای اولین بار توسط Holt-Harris و Teague توصیف شد، حاوی لاکتوز و ساکارز به عنوان منبع کربوهیدرات بود. لوین محیط کشت مورد نظر را با افزودن پپتون و فسفات اصلاح کرد و ساکارز را از فرمول حذف نمود و محتوای لاکتوز را افزایش داد. این عمل به تمایز انواع مدفوعی و غیر مدفوعی کلیفرم‌ها و همچنین سالمونلاها و دیگر تخمیرکننده‌های غیر لاکتوزی از کلیفرم‌ها کمک کرد.

نحوه عملکرد محیط کشت EMB آگار

• EMB آگار مرک حاوی ساکارز و لاکتوز است که به عنوان سوبستراهای کربوهیدرات قابل تخمیر به کار می‌رود و باعث رشد برخی باکتری‌های گرم منفی، به ویژه کلیفرم‌های مدفوعی و غیر مدفوعی می‌گردد. تمایز باکتری‌های روده‌ای به دلیل وجود قندهای لاکتوز و ساکارز در EMB آگار و توانایی باکتری‌های خاص در تخمیر لاکتوز در محیط امکان پذیر می‌باشد. باکتری‌های گرم منفی تخمیر لاکتوز محیط را اسیدی می‌کنند که باعث کاهش pH می‌شود و رنگ یک کمپلکس بنفش تیره ایجاد می‌کند که معمولاً با درخشش فلزی سبز همراه است. این درخشش سبز فلزی نشانگر توانایی تخمیر قوی لاکتوز و/یا ساکارز است که نمونه کلیفرم‌های مدفوعی خواهد بود.
• ارگانیسم‌هایی که تخمیرکننده لاکتوز کند هستند، اسید کمتری تولید می‌کنند و کلنی‌ها قهوه‌ای مایل به صورتی به نظر می‌رسند. تخمیر کننده‌های غیر لاکتوز، pH محیط را با دآمینه کردن پروتئین‌ها افزایش می‌دهند و کلنی‌های بی رنگ یا صورتی روشن تولید می‌کنند.
• ائوزین Y و متیلن بلو رنگ‌های نشانگر pH هستند که با هم ترکیب می‌شوند و رسوب بنفش تیره را در pH پایین تشکیل می‌دهند. آن‌ها همچنین برای مهار رشد بیشتر ارگانیسم‌های گرم مثبت عمل می‌کنند. هضم پپتیک بافت حیوانی به عنوان منبع کربن، نیتروژن و سایر مواد مغذی ضروری رشد است. فسفات محیط را بافر می‌کند.

ویژگی محیط کشت EMB آگار مرک

غلظت محیط کشت مورد نظر 36 g/L است و در صنایع غذایی، نوشیدنی و میکروبیولوژی کاربرد دارد.